ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑ......ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ!!!

....Κορ3ς...

ΜΠΡΟΥΤΖΟΣ και ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ    

        Ο μπρούτζος είναι ένα κράμα χαλκού 88%, και κασσίτερου 12%. Σε ειδικές περιπτώσεις περιέχει μικρές ποσότητες άλλων μετάλλων όπως αρσενικό, αντιμόνιο ή μόλυβδο. Το αρσενικό και το αντιμόνιο προσδίδουν σκληρότητα στο κράμα, ενώ ο μόλυβδος διευκολύνει την χύτευση του. Το χρώμα του μπρούτζου μοιάζει με τον χρυσό, και οξειδώνεται ελάχιστα. Η οξείδωση του μπρούτζου έχει πράσινη απόχρωση όπως και του βασικού συστατικού του του χαλκού. Ο μπρούτζος μπορεί να οξειδωθεί τεχνητά (πατίνα) με ενδιαφέροντα αισθητικά αποτελέσματα. Στην πράξη συχνά  μπερδεύουμε τον μπρούτζο  με τον ορείχαλκο.

 Αντικείμενα και κοσμήματα  από μπρούτζο χρονολογούνται από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.  Παρά την δυσκολία στην εξεύρεση του κασσίτερου, ο μπρούτζος είχε μεγάλη διάδοση κατά την αρχαιότητα. Αυτό εξηγείται από την σκληρότητα και την αντοχή των όπλων και των χρηστικών αντικειμένων που κατασκευάζονταν από αυτόν. Θα σημειώσουμε επίσης την εύκολη χύτευση του υλικού, που έδινε την ευχέρεια στον τεχνίτη να κατασκευάσει περίτεχνα δημιουργήματα   

 Η ονομασία μπρούτζος (ιταλικά bronzo) οφείλεται στο λιμάνι που υπήρχε στην ιταλική χερσόνησο κατά τους αρχαίους χρόνους με την ονομασία Brundisium (το σημερινό Μπρίντιζι). Το λιμάνι αυτό ήταν φημισμένο για την παραγωγή και την διακίνηση αυτού του κράματος Στην αρχαία Ελλάδα είχε την ονομασία «κρατέρωμα». Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο μπρούτζος ονομάζεται χαλκολίβανος, και ο Διόδωρος Σικελιώτης τον ονομάζει «χαλκόν χρυσοειδή»

         Ο ορείχαλκος αναφέρεται σε ορισμένα αρχαία ελληνικά κείμενα, αλλά δεν είναι εξακριβωμένο κατά πόσο ο όρος αυτός ανταποκρίνονταν πράγματι σεκράμα χαλκού–ψευδαργύρου. Σε ένανΟμηρικό ύμνο αναφέρεται ότι η Αφροδίτη φορούσε σκουλαρίκια από ορείχαλκο και χρυσό.

Η περιεκτικότητα του ορείχαλκου σε ψευδάργυρο καθορίζει και τις ιδιότητες του μετάλλου Το χρώμα του ορείχαλκου αλλάζει επίσης αναλόγως με την περιεκτικότητά του σε ψευδάργυρο. Όταν η περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο είναι χαμηλή, ο ορείχαλκος έχει ένα καφεκόκκινο χρώμα που πλησιάζει το κεραμιδί χρώμα του χαλκού.  Για περιεκτικότητα σε Zn περίπου 30% κ.β., ο ορείχαλκος έχει το χρώμα του χρυσού, αλλά, για ακόμα πιο υψηλή περιεκτικότητα σε Zn, το χρώμα του γίνεται και πάλι καφεκόκκινο. Οι πιο κοινοί ορείχαλκοι είναι οι εξής:

• ορείχαλκος επιχρύσωσης ( gilding)
• εμπορικός μπρούτζος (commercial bronze)
• μπρούτζος κοσμηματοποιίας (jewelery bronze)
• ερυθρός ορείχαλκος (red brass)
• ορείχαλκος καλύκων (cartridge brass) 

       Ο ορείχαλκος συγχέεται πολύ συχνά με τον μπρούτζος ή κρατέρωμα, που είναι κατά βάση κράμα χαλκού-κασσίτερου. Στα ελληνικά, ο όρος μπρούντζος ή μπρούτζος χρησιμοποιείται συχνά αδιακρίτως για ορείχαλκους και για κρατερώματα. Αλλά η ίδια σύγχυση υπάρχει και στα αγγλικά, όπου το κρατέρωμα αποκαλείται bronze και ο ορείχαλκος αποκαλείται brass.

Η σύγχυση ανάμεσα στον ορείχαλκο και τον μπρούτζος οφείλεται στο γεγονός ότι οι μεταλλουργοί διακρίνουν τα δύο μεταλλικά υλικά όχι τόσο με βάση την σύσταση, αλλά περισσότερο με βάση το χρώμα. Γενικότερα στην αγορά, ορείχαλκοι αποκαλούνται τα κράματα χαλκού με χρυσοκίτρινο χρώμα, ενώ μπρούτζος αποκαλούνται τα κράματα χαλκού με καφεκόκκινο χρώμα.






....Tree in Blossom...



....Scene Missing Artjewels...


ΤΟ ΞΥΛΟ

      To Ξύλο ή Ξύλωμα όπως είναι γνωστό στη βοτανική ορολογία, είναι ο φυτικός ιστός, η συμπαγής, σκληρή και ινώδης κυτταρική ουσία που αποτελεί κατά κύριο λόγο τον κορμό, τα κλαδιά και τις ρίζες των δένδρων, των θάμνων και γενικότερα, των λεγόμενων ξυλωδών φυτών. Το ξύλωμα αποτελεί εκείνο το σύστημα με το οποίο μεταφέρεται και κυκλοφορεί ο ακατέργαστος χυμός, δηλαδή το νερό και οι ανόργανες ουσίες που απορροφούν οι ρίζες από το έδαφος, ενώ ταυτόχρονα, αποτελεί τον κύριο στηρικτικό ιστό των βλαστών και των ριζών. Στην αρχαιότητα, σύμφωνα με παραδόσεις σε όλη την υφήλιο, το ξύλο συμβόλιζε τη γέννηση της νέας ζωής, την ανάπτυξη και την άνοιξη, τον αισθησιασμό και τη γονιμότητα. Έχει χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπό για χίλια δύο πράγματα εδώ και αιώνες. Από καυσιμο για θερμότητα μέχρι και χάντρες ή κοσμήματα για τον καλλωπισμό μας!
       Το ξύλο έχει χρησιμοποιηθεί για να στολίσουμε το σώμα μας από την αρχαία εποχή και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα εξαίσιο υλικό για την δημιουργία κοσμημάτων υψηλής αισθητικής. Πολλοί σχεδιαστές κοσμημάτων χρησιμοποιούν χάντρες και κρεμαστά φτιαγμένα από ξύλο για να κατασκευάσουν κομψά, μοντέρνα και όμορφα κομμάτια. Για να κατασκευαστεί μια περίτεχνη χάντρα από ξύλο απαιτείται τέχνη και μεράκι! Τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά όταν υπάρχει υπομονή και αγάπη για τη δημιουργία.

....Kor3s...

....Kor3s...

TITANIO

         Το χημικό στοιχείο τιτάνιο (αγγλικά : titanium) είναι πολύ ανθεκτικό, αργυρόλευκο, όλκιμο μέταλλο μικρής πυκνότητας. Το χημικό του σύμβολο είναι Ti, έχει πολύ ψηλό σημείο τήξης,1668^ο C (λειώνει δύσκολα) και είναι ανοξείδωτο. Το τιτάνιο (Ti) είναι το ένατο πιο άφθονο στοιχείο και αποτελεί περίπου το 0,6 % w/w του στερεού φλοιού της Γης. Βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα έμβια όντα, τα πετρώματα, τα υδατικά συστήματα και τα εδάφη. Αφθονότερα από το Ti είναι κατά φθίνουσα σειρά τα χημικά στοιχεία : οξυγόνο, πυρίτιο, αργίλιο,σίδηρος, ασβέστιο, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο. Εμφανίζεται στη φύση πάντα ενωμένο και στα ορυκτά του υπάρχει συνήθως οξυγόνο αλλά και αλκαλιμέταλλα, μέταλλα αλκαλικών γαιών, σίδηρος, μαγγάνιο, χαλκός, πυρίτιο κ.α. Τα κυριότερα ορυκτά από τα οποία και εξάγεται είναι το ρουτίλιο (TiO₂) και ο ιλμενίτης (Fe⁺⁺TiO₃) που είναι πολύ διασπαρμένα σε όλη τη Γη.

Το τιτάνιο ανακαλύφτηκε το 1791 από τον Ουίλιαμ Γκρέγκορ. Το όνομα αποδόθηκε από το Γερμανό χημικό Μάρτιν Χάινριχ Κλάπροθ το 1794 και προέρχεται από το ελληνικό μυθολογικό όνομα "Τιτάν". To καθαρό μέταλλο είναι ελαφρύ και έχει εξαιρετική δύναμη και αντοχή στη διάβρωση. Έχει παραπλήσια χημική συμπεριφορά με το πυρίτιο και το ζιρκόνιο. Σε υψηλές θερμοκρασίες καίγεται στην ατμόσφαιρα και στο καθαρό άζωτο. Είναι όλκιμο και εύπλαστο όταν θερμαίνεται. Είναι αδιάλυτο στο νερό, αλλά διαλυτό στα πυκνά οξέα και στο βασιλικό νερό. Το τιτάνιο δεν είναι τοξικό μέταλλο. Η ευρεία χρήση του σε ιατρικές εφαρμογές αλλά και πολλές μελέτες αποδεικνύουν ότι είναι αδρανές και βιοσυμβατό τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα.

Το τιτάνιο, επειδή συνδυάζει μικρό βάρος και ανθεκτικότητα στη διάβρωση, χρησιμοποιείται σε πολλά προϊόντα καθημερινής χρήσης όπως τρυπάνια, ποδήλατα, μπαστούνια του γκολφ, ρολόγια χειρός, φορητοί υπολογιστές, κοσμήματα.

των χρωματικών του δυνατοτΈχει χρησιμοποιηθεί και στην κοσμηματοποιία κυρίως λόγω της ποικιλίας χρωμάτων που μπορεί να δώσει, σε συνδυασμό με την χαμηλή τιμή του.  Το τιτάνιο δίνει μία σειρά από χρώματα αφού θερμανθεί, και μία άλλη σειρά χρωμάτων, πιο εντυπωσιακή ακόμα , δίνει με την ανοδίωση του. Η κατεργασία του τιτανίου για κατασκευή κοσμημάτων παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες σε σχέση με τα παραδοσιακά μέταλλα της κοσμηματοποιίας.  Αυτό συμβαίνει γιατί λόγω  της σκληρότητας και της υφής  του, οι διάφορες κατεργασίες όπως σεγάρισμα, λιμάρισμα, τρύπημα κ.λ.π., δυσχεραίνονται.   Μία ακόμη δυσκολία στην επεξεργασία είναι πως δεν μπορούμε να κάνουμε την κλασσική συγκόλληση με φωτιά. Οι συνενώσεις ελασμάτων και συρμάτων τιτανίου, γίνεται με ήλωση. Παρ’ όλα αυτά πολλοί καλλιτέχνες το προτιμούν όλο και περισσότερο,  λόγω ήτων, αλλά και λόγω της «φιλικότητας» του με το δέρμα.  

     

....Kiss the frog...

ΑΣΗΜΙ

       Άργυρος ή Ασήμι είναι μέταλλο με σύμβολο Ag (λατινικά argentum, από την Ινδοευρωπαϊκή ρίζα *arg- για το "λευκό" ή το "λαμπερό"). Είναι μαλακό, λευκό, λαμπερό μέταλλο μετάπτωσης. Το μέταλλο βρίσκεται στην καθαρή, ελεύθερη μορφή του (αυτοφυής άργυρος), ως ένα κράμα με χρυσό και άλλα μέταλλα, και σε ορυκτά όπως ο αργεντίτης και ο χλωραργυρίτης. Ο περισσότερος άργυρος παράγεται ως παραπροϊόν επεξεργασίας ορυκτών του χαλκού, του χρυσού, του μολύβδου και του ψευδαργύρου. 

Ο άργυρος έχει από παλιά εκτιμηθεί ως ένα πολύτιμο μέταλλο, και χρησιμοποιείται για να κατασκευασθούν στολίδια, κοσμήματα, μαχαιροπίρουνα (εξου και ο όρος ασημικά) και νομίσματα. Ο άργυρος είναι πολύ όλκιμος και ελατός (ελάχιστα σκληρότερος από τον χρυσό) μονοσθενές μέταλλο νομισματοκοπίας με μια λαμπρή λευκή μεταλλική στιλπνότητα που μπορεί να δεχθεί υψηλό βαθμό στίλβωσης. Έχει την υψηλότερη ηλεκτρικέ αγωγιμότητα από όλα τα μέταλλα, ακόμη και από τον χαλκό, αλλά το μεγαλύτερο κόστος και η τάση να θαμπώνει έχουν αποτρέψει την ευρεία χρήση του στη θέση του χαλκού ως αγωγού του ηλεκτρισμού. Ο άργυρος είναι σταθερός στον καθαρό αέρα και το νερό, αλλά θαμπώνει όταν εκτίθεται σε αέρα ή νερό που περιέχει όζον ή υδρόθειο για να δημιουργηθεί ένα μαύρο στρώμα θειικού αργύρου, το οποίο μπορεί να αποκαθαρθεί με αραιό υδροχλωρικό οξύ.